Exclusief: rijden met de nieuwe Honda Civic

Honda zal volgend jaar maart starten met de verkoop van de nieuwe Civic. De prijzen en verbruikcijfers worden waarschijnlijk al komende maand bekend gemaakt. En een select aantal autojournalisten mocht nu al achter het stuur van een productierijp prototype kruipen.

Je kan gerust stellen dat Honda de Civic opnieuw uitgevonden heeft. Met het model dat nu met actiekorting weg mag, was het Japanse merk wel erg in de marge van het C segment beland. Niet dat die Honda Civic een slechte auto is (de Magic Seats zijn nog steeds onovertroffen), maar Honda was qua eigenzinnigheid een beetje doorgeschoten, laten we het daar maar op houden. Dat kan een volumeproducent zich met zijn belangrijkste model niet permitteren.

Honda zegt met de nieuwe Civic haar “onderscheidende, sportieve rij karakter” herwonnen te hebben. Die zin is vast door de PR afdeling verzonnen, want het dekt de lading niet helemaal. Wat Honda wel gedaan heeft, is ‘alternatief’ als karaktereigenschap inruilen voor ‘competitief’. Dat is natuurlijk een must als je serieus genomen wilt worden als volumefabrikant.

Het ‘competitieve’ karakter van de nieuwe Honda Civic komt om te beginnen tot uiting in de plaatsing van de benzinetank. Die zit niet langer onder de voorstoelen, maar onder de achterbank, zoals gebruikelijk is in de Golf klasse. Fans van grote potplanten, mountainbikers en cellospelers zullen dat een betreurenswaardige ontwikkeling vinden, maar door nu weer keurig in de pas te lopen bij de concurrentie kan Honda de voorstoelen een stuk(je) lager plaatsen. Zo is de zitpositie voorin nu getransformeerd van ‘onnatuurlijk hoog’ naar ‘normaal’ (een ander woord voor: ‘competitief’).

De verhuizing van de benzinetank is niet de enige verandering bij de Honda Civic. Het onderstel is compleet nieuw (en voortaan identiek aan de Amerikaanse versie) en de achterhaalde atmosferische benzinemotoren hebben plaats gemaakt voor turbo-units. Aan de basis staat een 1,0 liter 3-pitter van 129 pk. Die stoot naar verwachting niet meer dan 104 gram CO2/km uit. De testauto is voorzien van een 182 pk sterke 1,5 liter viercilinder. Aan het dieselfront keert de bekende 1.6 i-DTEC unit van 120 pk terug.

Honda zegt het niet met zoveel woorden, maar als gevolg van de nieuwe, uniforme bodemplaat is de Honda Civic minder ruimte-efficiënt. Door evenwel de carrosserie fors groter te maken, hoopt het Japanse merk dat wij daar niks van merken. Dat is op zich ook zo, want het tekort aan hoofdruimte voorin is verdwenen (al zullen achterpassagiers die langer zijn dan 1,80 meter wellicht een minder schuin aflopende daklijn gewild hebben) en de kofferbak is met 478 liter grandioos.

U proeft wellicht dat er een ‘maar’ aan zit te komen. Dat klopt. De Civic is nu 4,50 meter lang en dat is fors voor een C segment middenklasser. Met name de eerste, tweede en derde generaties van de Japanner hebben zich populair gemaakt met hun compacte, handzame formaat. Daar is niks meer van over. Eigenlijk is de hatchback die u hier ziet geen Civic, maar de spirituele opvolger van de Quintet. Qua formaat zit hij dichter in de buurt van de Accord Liftback van 2 generaties terug.

Vanuit deze optiek is het knap dat Honda het gewicht van de nieuwe Civic heeft weten te verlagen. Weliswaar met een bescheiden 16 kilo, maar toch. Bovendien is de carrosserie bijna de helft stijver dan voorheen. Dat belooft, samen het de 3,5 centimeter lagere zitpositie en idem zwaartepunt, veel goeds voor de rijeigenschappen. Ook omdat Honda de goedkope torsiestaaf achteras heeft ingeruild voor een volledig onafhankelijke wielophanging. Ook in dit opzicht loopt de Civic nu weer in de pas bij de concurrentie.

Honda heeft dus een inhaalslag gemaakt; iets wat je ook goed aan het rijgedrag kan merken, maar er is geen reden om uw eventuele koopplannen voor een Ford Focus, Mazda 3 of Seat Leon nu subiet te annuleren. Zelfs de geteste Sport uitvoering (het adaptieve dempers) weet de concurrentie niet op achterstand te zetten. Dat de nieuwe Honda Civic niet echt lichtvoetig of briljant uitgebalanceerd aandoet, kan worden verklaard door de relatief lange wielbasis (2,70 meter). Dat is een legitiem excuus, maar toch ook een beetje een gemiste kans.

De grootste verbetering zit hem eigenlijk in het veercomfort. De vorige Civic scoorde in dit opzicht ronduit ondermaats, maar het nieuwe model weet oneffenheden in het wegdek prima te absorberen. De structurele onrust is veranderd in verfijning die ongekend is voor een compacte middenklasser van Honda. Tegelijkertijd is de overhelneiging mooi onderdrukt. De meerwaarde van de eerder genoemde adaptieve dempers is evenwel gering. Althans, lang niet voldoende om de meerkosten van de Sport versie te kunnen verantwoorden. Omdat je bij deze uitvoering ook het opbergvak onder de laadvloer verliest (de Sport is voorzien van een centrale uitlaat), kan je beter voor de gewone Civic gaan.

De 1,0 liter 3-pitter was niet beschikbaar voor de rest, maar alleen de 1,5 liter viercilinder. Die geeft zijn vermogen op een indrukwekkend mooie lineaire manier af, maar hij is wat rumoeriger dan gehoopt. Bovendien heeft hij er boven de 5.000 toeren niet echt zin meer in en dat is bij een Honda ook even wennen. Verder valt op dat de 1.5 een stuk minder milieuvriendelijk is dan de basismotor: de CO2-uitstoot stijgt van 104 naar 137 gram/km. Geen kritiek is er op de prettig schakelende handbak met 6 versnellingen. Wie bijbetaalt, kan een CVT automaat krijgen. Of op de dieselversie een conventionele automatische transmissie met 9 versnellingen.

De bediening is voor de rest foutloos. Het rempedaal biedt voldoende gevoel, mede waardoor de Civic eigenlijk een heel makkelijke auto is om mee te rijden. En ook een auto om makkelijk en soepel ‘snel’ te rijden. In orde is de bediening van het infotainment systeem. De Jazz en HR-V laten in dit opzicht nogal wat punten liggen, maar in de Honda Civic zit een nieuwe generatie en dat merk je. Bijzonder prettig is dat men de commando’s kan volgen op het TFT display in het (uitstekend afleesbare) instrumentarium en dat er op het stuur kloeke toetsen zitten. Kinderlijk eenvoudig dus.

Het dashboard maakt een hoogwaardigere indruk dan voorheen, maar weet in kwalitatief opzicht toch minder de imponeren dan de boordplank van bijvoorbeeld de Audi A3 of Volkswagen Golf. Bovenop zit een zacht aanvoelende laag kunststof, maar elders is het gebruikte plastic van het harde soort. De bedieningsknoppen voelen robuust aan, maar missen de ‘dure’ en verfijnde uitstraling van de spullen die in een Duitse hatchback zijn te vinden. Ook hier weet de Honda Civic dus niet voor een nieuwe standaard te zorgen. Met zijn 7-inch touch screen is de Honda weliswaar weer bij de tijd, maar ook niet meer dan dat.

80%

80%

Honda Civic testrecensie

Honda is voor de nieuwe Civic op zoek gegaan naar de grootste gemene deler en heeft die gevonden. De tiende generatie vergt minder compromissen en rijdt significant beter. Zijn karakter is, zoals Honda beoogt heeft, inderdaad anders maar je kan in één adem ook zeggen dat de Civic aan karakter heeft verloren. Bovendien is het de vraag of het nieuwe design beter in de smaak zal vallen bij het grote publiek. De overmaatse grille, de druk vormgegeven luchtinlaten en de wild ogende lichtunits zijn niet meer dan doorzichtige pogingen om de bulk aan carrosserie te maskeren. De oude Civic was overduidelijk niet ieders kopje thee, maar het is zeer de vraag of het nieuwe model dat wel is.

Toch kan je de Honda onmogelijk saai, flauw of smakeloos noemen. De Honda Civic laat zich prettig bedienen, is ruim, zal zonder twijfel 5 sterren scoren bij de Euro NCAP crashtest en biedt assistentiesystemen in de vorm van dode hoek waarschuwing, adaptieve cruise controle en een rijbaan hulp. Bovendien is de nieuwe Civic nét even anders dan de rest. Misschien wel meer dan Honda beoogd had. Het onderscheidende totaalpakket dat deze Japanner biedt kan, als de tiende generatie uw smaak is, er voor zorgen dat de nieuwe Honda Civic bovenaan uw autoboodschappenlijstje voor volgend jaar komt te staan.

• 8
• Beoordelingen door bezoekers (59)
  5.7