Lincoln maakt een comeback!

Lincoln heeft geen gemakkelijke tijd achter de rug. Jarenlang was het de ongeliefde dochter van Ford. De Amerikaanse autofabrikant pronkte liever met Aston Martin, Jaguar, Land Rover en Volvo.

Maar deze dochters bleken vooral veel geld te kosten en amper voor financieel plezier te zorgen in huize Ford. De voormalige topman, Alan Mulally, zette het viertal buiten de deur. In de reorganisatiewoede werd ook dochter Mercury de wacht aan gezet. En eigenlijk was hij ook wel klaar met Lincoln: Mulally wil zijn droom realiseren: One Ford.

Maar zijn opvolger, Mark Fields, stak een stokje voor de focus op Ford. Lincoln was weliswaar geen partij voor de Duitse premiumconcurrentie maar rivaal General Motors liet zien dat er in China nog steeds goed zaken kon worden gedaan met de luxemodellen van Buick en het slagschip Cadillac XTS. Fields besloot om weer te gaan investeren in Lincoln: make America great again.

Het resultaat van de investeringsbeslissing is deze nieuwe Lincoln Continental: een model met een, zeker in eigen land, iconische naam die de rol van vlaggenschip op zich gaat nemen. Met deze sedan wil Ford laten zien dat zij wel degelijk de kunst verstaat om een luxeproduct te ontwikkelen en bouwen. Welcome back, Lincoln.

Anders dan zijn landgenoot Cadillac heeft Lincoln absoluut niet de ambitie om de Duitse premiummerken op het gebied van rijeigenschappen te verslaan. Daarom is er voor de Lincoln Continental geen compleet nieuw onderstel ontwikkeld: kort door de bocht is het model onderhuids een opgerekte Mondeo. Dit betekent ook dat de Lincoln zeker voor Amerikaanse begrippen niet excessief groot is.

Dat de Continental desondanks mee denkt te kunnen doen in de voorste linies van het luxesegment, heeft de auto te danken aan zijn styling, waarvoor men wel heel nadrukkelijk naar Bentley heeft gekeken. Beter goed gejat dan slecht bedacht. Ford kopieerde al eerder het grilledesign van Aston Martin voor haar eigen modellen. In vergelijking met de Lincoln Continental uit de jaren zestig, oogt de nieuwe editie relatief bescheiden, maar dat kan ook een teken van goede smaak zijn. De vormgeving straalt in ieder geval meer warmte uit dan de kille Cadillac CT6 met zijn scherpe lijnen.

Bijzonder geslaagd is ook het interieur van de nieuwe Lincoln Continental. Hier weet de Lincoln zijn Britse voorbeeld zo mogelijk nog dichter te benaderen. De gebruikte materialen zijn van topkwaliteit, ook het leer waarmee de stoelen bekleed zijn. Verder zijn er ruime keuzemogelijkheden voor wat betreft de kleurstelling van het interieur, al is ‘gewoon’ zwart (als je het optionele Black Label pakket aanvinkt) ook mogelijk. Lincoln heeft 3 thema’s ontwikkeld voor de aankleding van de cabine: Rhapsody, Thoroughbred en Chalet. Die bieden allemaal een afwerkingniveau dat van een Ford product ongekend is.

Hierbij moet wel opgemerkt worden dat de vorm een beetje onder de functie geleden heeft, want het instrumentarium is slecht afleesbaar. De Lincoln laat in ergonomisch opzicht hier en daar wat steekjes vallen, de bediening kan je niet echt als ‘intuïtief’ bestempelen en het aansturen van de automaat met drukknoppen is ronduit onpraktisch. Ook de portieren open je van binnenuit met een drukknop. Zelf wen je daar vrij snel aan, maar passagiers die onbekend zijn het deze Amerikaan kunnen er van in de stress schieten. Dan het meubilair: de mogelijkheid om ze (optioneel) op 30 manieren te kunnen verstellen, zorgt voor hooggespannen verwachtingen, maar comfortabel zitten doen ze nooit. Jammer. Het staat echter buiten kijf dat mensen met sentimentele herinneringen aan de aloude Lincoln Continental hun hart kunnen ophalen bij de nieuwe editie.

Rijden doet de nieuwe Lincoln als een Audi. Dat zijn, net als de Mondeo, in de basis ook voorwiel aangedreven auto’s. Het weggedrag is foutloos, maar ook wat afstandelijk. Qua verfijning en veercomfort is de Lincoln Continental zondermeer een luxeproduct, maar een auto met karakter is het niet. Ook zorgt de Lincoln nergens voor een nieuwe standaard. Je wordt heerlijk in de watten gelegd in deze Amerikaan, maar de Continental heeft veel minder persoonlijkheid dat zijn uiterlijk doet vermoeden. Stap je uit en loop je weg, dan ben je de Lincoln snel vergeten. Verliefd worden zit er dus niet in: dat doe je alleen op auto’s die je weten te boeien.

In dit opzicht verschilt de Lincoln Continental hemelsbreed van de Cadillac CT6. Daar bouw je pas een band mee op als je ermee gereden hebt. In de Lincoln is het precies anders om: die oogt als een heerlijke taart, maar bij nadere inspectie besluit je hooguit een klein puntje te nemen. De Cadillac mag dan wat emotieloos ogen, het is een échte rijdersauto. Met die karaktereigenschap zal de CT6 een heel andere doelgroep aanspreken.

Er is echter wel degelijk een olifant in de kamer. Die heet Volvo S90. Deze Zweed heeft een sterkere persoonlijkheid, is ondanks zijn viercilindermotor net zo snel, kent dezelfde verzorgde afwerking, rijdt net zo relaxt maar is veel zuiniger dan de Lincoln Continental en is de Lincoln qua veiligheidsuitrusting en assistentiesystemen voor (semi)autonoom rijden lichtjaren vooruit. Deze constatering neemt niet weg dat Ford trots kan zijn op haar nieuwe visitekaartje. Na decennia van stagnatie en verval, laat Lincoln met de liefdevol gebouwde Continental zien weer toekomstpotentieel te hebben!

Lincoln Continental testrecensie: Ford gelooft weer in 'premium'

70%

70%

Awesome

Make America great again? Dit is de manier waarop Lincoln dat wil doen: veel luxe en een prachtige verpakking. De Lincoln Continental is het nieuwe vlaggenschip van het premiumlabel van Ford, maar eerder een concurrent voor de Audi A6 dan voor de A8.

• 7
• Beoordelingen door bezoekers (9)
  6.4