Waarom deze test?
De SUV is vast onderdeel geworden van onze autosamenleving. Maar de coupévariant, waarvan BMW in de vorm van de X6 een overtuigend commercieel succes wist te maken, bleef tot voor kort voorbehouden aan de hogere prijssegmenten. Audi, Mercedes en Porsche kwamen allemaal met een antwoord maar die modellen zijn evenmin weggelegd voor de gewone man. In korte tijd is daar verandering in gekomen. Renault introduceerde de Arkana en Volkswagen doet nu een duit in het zakje met de Taigo.
Wat voor auto is het?
De Taigo is afgeleid van de T-Cross en dus formeel een B segment SUV model. Maar zijn carrosserie is een stuk forser en dat geldt ook voor zijn prijsstelling. Daardoor zal Volkswagen met de Taigo ook klanten proberen te scoren in het hogere C segment. Een beetje vreemd is dat wel, want aldaar doet het Duitse automerk reeds prima zaken met de T-Roc. Maar blijkbaar kan je als fabrikant nooit genoeg SUV modellen in jouw assortiment hebben.
Volkswagen denkt met het vlot gelijnde alternatief voor de T-Cross een jonger publiek aan te spreken. Of de Taigo dat gaat lukken, is evenwel twijfelachtig. Het design is ondanks de schuine achterzijde eerder behoudend dan futuristisch en in technisch opzicht kleurt de nieuwe Volkswagen keurig binnen de lijntjes. De ‘Visual Green’ groene kleur van de testauto zal het ook eerder goed doen bij senioren dan bij een hip publiek. Dat de Taigo niet hypermodern oogt, is trouwens niet verwonderlijk. Er is namelijk van een bestaand ontwerp. In Brazilië is de Taigo als Nivus namelijk al geruime tijd te koop.
Uiterlijke kenmerken van de Taigo, die in dezelfde Spaanse fabriek wordt gebouwd als de T-Cross en Polo, zijn, naast de sportieve aflopende daklijn, een brede grille en platte koplampen. Die moeten de Volkswagen een stoere look geven. De koplampen zijn standaard voorzien van led techniek, maar een Matrix variant staat op de optielijst. Net als bij diverse andere Volkswagen modellen (ID.4, Arteon en Golf) loopt er een dunne led strip over de grille.
Volkswagen heeft de Taigo verder voorzien van kunststof beschermplastic rondom de dorpels en wielkasten. Daarmee wil de fabrikant ook benadrukken dat dit een stoere auto is. Van opzij bekeken valt op dat de Taigo grote overhangen heeft, zowel voor als achter. Maar dat is niet verwonderlijk als de wielbasis gelijk is aan die van de T-Cross, maar de carrosserie langer is dan het koetswerk van de T-Roc. Eerlijk gezegd doet dat weer afbreuk aan de beoogde sportieve uitstraling.
Is het wat?
Het is merkwaardig dat de bagageruimte niet profiteert van de relatief grote overhang achter, integendeel. De kofferbak heeft een volume van 438 liter, wat op zich niet slecht is, maar in de compactere T-Cross past voor 455 liter aan spullen. Wel is het zo dat de Taigo in het voordeel is als het gaat om het vervoer van lange items. De laadvloer is in hoogte verstelbaar en de achterbank leuning neerklappen kan in 2 ongelijke delen. Een trekhaak staat op de optielijst. Daarmee mag de Taigo 1.000 tot 1.200 kilo trekken, afhankelijk van de gekozen motorisering.
Op de achterbank houdt het ruimteaanbod niet over. Volwassen personen van 1,80 meter kunnen daar weliswaar zonder problemen rechtop zitten, maar menig man is langer en die zal te weinig bewegingsvrijheid voor zijn hoofd hebben. Geen klachten zijn er over de hoeveelheid beenruimte. Die is voldoende, maar ook niet meer dan dat. Voor de achterpassagiers zijn er een 2-tal USB-C poorten aanwezig, maar er is geen armsteun.
Er kon worden gereden met de krachtigste motorvariant, de 1.5 TSI die 150 pk heeft en altijd gekoppeld is aan een 7-traps DSG automaat. In deze 4 cilinder vorm is de Taigo een vlotte en prettig rijdende auto, maar hij is dan ook erg prijzig. Je betaalt minimaal 38.840 euro! Dan is het wel heel verleidelijk om voor minder geld een T-Roc met dezelfde motor te bestellen, of om voor een Golf te gaan die een stuk moderner is. De meeste klanten zullen vermoedelijk daarom kiezen voor een 3 cilinder 1.0 TSI variant. Die is er met 95 of 110 pk. De eerste is gekoppeld aan een handbak met slechts 5 versnellingen en dat begint wat achterhaald te worden. De 110 pk (en 200 Nm sterke) variant heeft een 6-bak of tegen meerprijs bovengenoemde 7-traps DSG automaat met dubbele koppeling.
Met 95 of 110 pk kun je prima uit de voeten in ons land, zo leerde een eerdere test van de T-Cross. Nooit heb ik toen het gevoel gehad dat ik niet vlot genoeg vooruit kon komen. En de automaat werkt ook prima samen met de 3 cilinder benzinemotor samenwerkt. Met kleine plastic flippers achter het stuur kan men zelf schakelen, maar de Taigo nodigt daar eigenlijk niet voor uit. Het onderstel is namelijk niet echt sportief afgesteld. Met name de besturing valt op door zijn gevoelloosheid. Op de weg gedraagt de Taigo zich daardoor niet anders dan een T-Cross. Dat is geen ramp, want het betekent dat het comfortniveau prima op orde is. Maar zou een auto die spannender oogt dan de T-Cross ook niet sportiever moeten rijden?
Het interieur lijkt sprekend op dat van de T-Cross en de vernieuwde Polo. Het dashboard is voorzien van een zachte toplaag, maar ook van hard plastic. Doordat dat materiaal is mee gespoten in de carrosseriekleur, hangt er geen sombere sfeer in het interieur, maar het zogeheten Visual Green moet natuurlijk wel jouw smaak zijn.
Boven elke discussie verheven is het infotainment systeem dat zich via het centraal geplaatste scherm (optioneel 8 inch groot) prettig laat bedienen. Alleen als je de navigatiekaart vlug in- en uitzoomt, merk je wat vertraging, maar verder functioneert de techniek prima. Ook de afleesbaarheid (scherp en helder) is goed. Het digitale instrumentarium voegt een hightech element toe aan deze voor de rest nogal behoudend vormgegeven auto. Het display kan men helemaal naar eigen wens samenstellen.
Ook de navigatie instructies kunnen in het instrumentarium worden weergegeven. Dat de Taigo geen Europese roots heeft, maar al wat langer geleden in Zuid Amerika is ontworpen, merk je aan het feit dat functies niet met veegbewegingen geactiveerd hoeven te worden. Dat is eigenlijk wel zo prettig. Verder prijkt tussen de stoelen nog een gewone mechanische handrem. Qua rij assistentiesystemen is evenwel alles aanwezig, inclusief het aardig capabele Travel Assist (stuurhulp). Daarmee is de Taigo dus helemaal 2022-proof.
Conclusie
Vergeet de Taigo 1.5 TSI. Die is te duur. Voor hetzelfde geld kan je beter de veel sportiever ogende T-Roc of de modernere Golf kopen. De Taigo moet het dus hebben van de 1.0 liter versies. Daarvan starten de prijzen, als hij in januari leverbaar wordt, bij 28.590 euro. Voor dit bedrag krijgt men de Taigo in Life tenue geleverd. Later in het jaar komt er ook nog een naamloze uitvoering met een prijskaartje van rond de 26.000 euro.
In dat prijsveld weet de Taigo wel te overtuigen, maar dat maakt hem nog geen betere aanbieding dan de T-Cross (of T-Roc). De toegevoegde waarde van de Taigo met zijn schuine achterzijde is beperkt. Eerlijk gezegd lijkt de beslissing om dit Braziliaanse model ook in Europa te gaan verkopen op een wanhoopsdaad. Het marktaandeel van Volkswagen staat onder druk, met name in Nederland. Het is daardoor alle hens aan denk op de verkoopafdeling van de Duitse autofabrikant. Maar een paniekreactie is niet altijd de beste reactie ...
-
6
