Op papier heeft de Volkswagen ID.4 volgens de Amerikaanse pers veel pluspunten: hij is voor zijn prijsklasse relatief groot en daardoor gezinsvriendelijk. Ook wordt hij tegenwoordig lokaal gebouwd (in Tennessee), waardoor hij in het kader van de zogeheten Inflation Reduction Act in aanmerking lijkt te komen voor allerlei belastingvoordelen voor elektrische auto’s. Daarnaast is de standaarduitrusting royaal en zijn de rijeigenschappen (voor Amerikaanse begrippen) sportief.
Echter, je voelt aan dat er een “maar” gaat komen. Ondanks wereldwijde kritiek heeft Volkswagen nog steeds niks gedaan aan de slecht ontworpen touchscreen interface noch aan de aanraakgevoelige bedieningsfuncties. Dat leidt tot zó veel frustratie (de Amerikaanse pers spreekt van “Pull-your-hair-out interior controls”) dat de ID.4 geen aanrader is, al komt dat ook door de goedkope interieurmaterialen en de tegenvallende laadsnelheid van 135 kW (de Ford Mustang Mach-E kan dat met 150 kW en het Koreaanse duo Hyundai Ioniq 5 & KIa EV6 met 240 kW.
Daar verandert ook de introductie van een nieuwe basisuitvoering met kleiner accupakket (58 kWh) niks aan. Met het oog op die lage laadsnelheid zou je zeggen: in tegendeel. Volkswagen heeft ook het kleurenpallet uitgebreid. Amerikanen zijn daar blij mee, want zij vonden de ID.4 “a little dull”. Volkswagen zegt ook de kwaliteiten van de interieurmaterialen voor het nieuwe modeljaar verbeterd te hebben, maar de Amerikaanse pers is niet onder de indruk van de progressie. Ook na de aanpassingen blijft de cabine van de ID.4 een goedkope uitstraling hebben. Verder is er niks veranderd aan het langzaam werkende touchscreen en de bijbehorende, onduidelijke menustructuur. Daardoor blijft het gebruik een nachtmerrie. De Amerikaanse pers spuugt ook zijn gal over de aanraakgevoelige panelen voor de temperatuurregeling en het volume van de geluidsinstallatie. Overdag is het al onduidelijkheid troef en in het donker is de bediening helemaal een drama omdat verlichting ontbreekt. Volkswagen vond het blijkbaar ook te duur om de bestuurder aparte knoppen te geven voor de ramen achter. Voor het openen en sluiten daarvan dient hij dezelfde toetsen te gebruiken als voor de voorste ramen na een schakelaar omgezet te hebben. Dat vindt de Amerikaanse pers in de praktijk net zo irritant als het klinkt.
Volkswagen heeft met de lokale versie van de Passat verkoop technisch nooit een deuk in een pakje Amerikaanse boter weten te slaan. De consument had een sterke voorkeur voor de Honda Accord of Toyota Camry. Nu is er sprake van een nieuwe ronde met nieuwe kansen, maar Volkswagen lijkt opnieuw het nakijken te hebben. Dit keer trekken niet de Japanners aan het langste eind, maar de Koreanen met de Hyundai Ioniq 5 en de Kia EV6. En waar ooit de Ford Taurus een geduchte concurrent in het benzinesegment was, daar is de Mustang Mach E dat op elektrisch vlak nu ook.
