Bij Toyota heeft de afgelopen weken een coup plaatsgevonden. Topman Akio Toyoda, die dacht stevig in het zadel te zitten als CEO, bleek op het verkeerde paard gewed te hebben. Anders dan de meeste andere fabrikanten moet hij weinig van volledig elektrische auto’s hebben, zeker niet als die (zoals in Europa vanaf 2035) alle modellen met een verbrandingsmotor moeten vervangen. Hoewel Toyoda zijn standpunt goed wist te beargumenteren, is er een verschil tussen ‘gelijk hebben’ en ‘gelijk krijgen’. En overheden, de Europese Commissie voorop, lijken nu af met hun beleidsmaatregelen af te dwingen dat de ‘volledige elektrificatie apostelen’ gelijk gaan krijgen. Waarom was Toyoda eigenwijs? Omdat hij gelooft dat hybride auto’s nog lang niet aan het einde van hun latijn zijn. Het jongste bewijs daarvan is de verbeterde Corolla Hybrid die hier wordt getest.
Cijfers liegen niet. De autoverkoopresultaten van 2022 maakten weliswaar duidelijk dat een aanzienlijk deel van de Europese autoconsumenten best elektrisch wil gaan rijden, maar het fors gestegen marktaandeel van Toyota laat zien dat een ander deel van het publiek van mening is dat het ook wel een onsje minder mag met die elektrificatie. Oftewel dat hybride techniek voor hem of haar volstaat. Toyota spint daar dus garen bij, en hoe. Voor de Corolla was lange tijd in Europa geen vooraanstaande plaats weggelegd in de verkoopstatistieken. Maar afgelopen jaar gingen er van dit model dankzij de populariteit van de hybride techniek bijna 20 procent meer exemplaren over de toonbank dan van de Ford Focus die samen met de Volkswagen Golf lange tijd de buit leek te verdelen.
De Japanse gigant heeft zojuist een uitgebreide reeks updates doorgevoerd bij de Corolla, die momenteel met de Kia Ceed strijd om de tweede positie achter de Volkswagen Golf in het C segment. Het doel van de serie verbeteringen, zegt Toyota, is om de verkoop de komende jaren stabiel te houden zodat de fabriek in het Engelse Burnaston 500 exemplaren per dag fabriek van de Corolla kan blijven bouwen. Nu klinkt ‘stabiel houden’ misschien niet erg indrukwekkend, maar in een segment waar de hatchback op zijn retour is en de volledig elektrische auto bezig is met een opmars is dat toch een prestatie van formaat.
De updates van de Corolla kunnen onderverdeeld worden in 4 gebieden: cosmetische veranderingen (nieuwe koplampen, andere grille, herziene wielontwerpen en verse kleuropties); een vijfde generatie van het beroemde, door de Prius geïntroduceerde volledig hybride systeem dat elke Corolla aandrijft; een nieuwe reeks rijhulpsystemen plus actieve veiligheidssystemen; en grote verbeteringen in de cockpit, waarbij de montage van grotere schermen met verbeterde functionaliteit het meest in het oog springt. Concreet gaat het hierbij om een nieuwe combinatie van een centraal scherm van 10,5 inch en een configureerbaar digitaal instrumentarium van 12,3 inch die de Corolla dichter bij de top van zijn klasse plaatst, vooral nu er knoppen zijn voor de meest gebruikte functies.
Beide motoren waarmee de Corolla leverbaar was hebben een upgrade ondergaan. Daardoor is het vermogen van de 1,8 liter met 14 procent gestegen tot 140 pk en dat van de 2,0 liter met 6 procent tot 196 pk. De impact van deze boosts worden het best gedemonstreerd door de kortere acceleratietijden van de Corolla: van 0-100 km/u sprinten in het 1,8 liter model neemt nu 1,8 seconde minder in beslag (namelijk 9,1 seconden), terwijl die van het 2,0 liter model met 0,5 tel wordt verkort tot 7,4 seconden.
Nader onderzoek van de details van de aandrijflijn laat zien waarom Toyota de nieuwe techniek bestempelt als “de vijfde generatie: de regeleenheid is nieuw, er is een kleinere plus krachtigere batterij, de transaxle-motor is opnieuw ontworpen om 16 à 18 kg te besparen (afhankelijk van de versie) en de hele motor-transaxle-eenheid is compacter. Het geclaimde effect is een betere reactie op gaspedaal commando’s en minder van het ‘elastiekeffect’ naarmate de Corolla accelereert.
Mijn 1.8 Hybrid testauto heeft het vertrouwde Corolla-gedrag: een stille vermogensafgifte en een soepele ophanging die hobbels in het wegdek heel behoorlijk weet glad te strijken maar toch bewegingen van de carrosserie in de kiem weet te smoren. De besturing is licht en trefzeker, in de meest sportieve rijstand prettig direct. De grip in bochten is overvloedig, met een neutrale houding die neigt naar onderstuur nabij de limiet. Daardoor kan het weggedrag van de Corolla als ‘betrouwbaar’ worden gekwalificeerd.
Wat anders is, zoals beloofd, is de reactie van gaspedaal bewegingen. Het gevoel van ontkoppeling tussen de motor en de transmissie is sterke verminderd, tenminste totdat je de Corolla op zijn staart trapt, hoewel hij ook dan weinig aan beschaving verliest. Diep intrappen van het gaspedaal levert nog steeds behoorlijk hoge toerentallen op, maar dat lijkt het motorblok, afgaande op het geluid, geen pijn te doen. Al met al maakt deze 1,8 liter versie een indrukwekkend pittige indruk. Het is gemakkelijk om te begrijpen waarom Toyota gelooft dat deze aandrijfvariant de meest verkochte zal zijn.
Conclusie
Bij de vernieuwde Corolla staat efficiëntie als vanouds hoog in het vaandel, maar de Toyota biedt nu duidelijk meer rijplezier dan voorheen. De updates die bij de Japanse middenklasser zijn doorgevoerd, zijn zeker geen weggegooid geld. De Corolla is ingrijpender verbeterd dan op het eerste gezicht lijkt, en het is begrijpelijk waarom Akio Toyoda de hybride technologie van Toyota blijft verdedigen. De aangepaste batterijtechnologie zorgt voor verbeterde prestaties zonder verlies aan efficiëntie. Daarnaast verdient ook de upgrade van het infotainment volop lof.
Bovengenoemde moderniseringen helpen de Corolla om gelijke tred te houden met veel nieuwere rivalen. Maar hoewel hij verfijnder is en beter rijdt dan voorheen, zal zijn verpakking nog steeds niet ieders kopje thee zijn. Ook de praktische beperkingen van de voor Europeanen net wat te krap gesneden hatchback carrosserie zijn duidelijk. Toch is de Corolla nog steeds een degelijke keuze voor wie op zoek is naar een probleemloze gezinsauto.
-
8
