Suzuki heeft de zevende generatie Swift klaar. De laatste edities waren weinig spraakmakende evoluties van hun voorganger, maar volstaat die aanpak nog in het elektrificatietijdperk waarin steeds meer autoconsumenten de voorkeur geven aan een hoog (SUV) model? Suzuki blijkt denkbaar van wel, want de zevende generatie Swift moet het doen zonder een radicaal anders design en is wederom een klassieke hatchback. Het belangrijkste nieuws is dat de 4 cilinder 1,2 liter motor plaats heeft gemaakt voor een 3-pitter van hetzelfde formaat. Nog steeds zonder turbo. Zal dat volstaan om de verkopen weer schwung te geven? Autointernationaal.nl ging middels een test van de nieuwe Swift op zoek naar een antwoord op die vraag.
Dat de verwachtingen rondom de nieuwe Swift hooggespannen zijn, komt door de vierde generatie die in 2004 op de markt verscheen. Die was stilistisch duidelijk geïnspireerd op het stijlicoon van die tijd, de 3 jaar eerder herboren Mini, maar werd aangeboden voor een fractie van de prijs. De Suzuki bleek bovendien prima rijeigenschappen te hebben, was netjes afgewerkt en joeg de eigenaar zelden op onverwachte kosten. Qua formaat was de Swift niet groter dan de Volkswagen Fox, maar anders dan deze Duitser werd het Japanse alternatief wel als volwaardig lid van het B segment beschouwd, en niet weggezet als een simpel boodschappenautootje.
De vierde generatie Swift werd dan ook een grote hit. Het is dan verleidelijk voor een autofabrikant om niks aan de succesformule te veranderen en Suzuki koos daar ook voor. Met als gevolg dat de volgende generaties weinig nieuws boden terwijl de concurrentie niet stil stond. En het in 2004 veelgeprezen design verwaterde gestaag. Alle volgende edities scoorden in stilistisch opzicht veel minder hoog en dat is bij de jongste generatie helaas niet anders. Je kan het design gerust als een rommeltje beschouwen. Met name de optisch nogal vreemd gemonteerde motorkap is een doorn in het oog. Je vraagt je af of Suzuki nog wel een ontwerpstudio heeft, want ook de styling van de S-Cross is tenenkrommend.
Het is dus speuren naar lichtpuntjes op een ander vlak bij de nieuwe Swift. Onder de motorkap misschien? Niet echt, want daar huist nog steeds een atmosferische motor zonder veel bijtkracht. Het blok is weliswaar nieuw want het aantal cilinders werd teruggebracht van 4 naar 3, maar het is tevergeefs zoeken naar een versie met 100 pk of meer, wat tegenwoordig het minimum lijkt te zijn voor een auto uit het B segment. Zelfs 90 pk zit er niet meer in. Dat maakt het saneren van de 1.4 Sport uitvoering helemaal pijnlijk. De Swift heeft al met al geen ballen meer, maar misschien is dat wel de bedoeling van Suzuki. Het merk lijkt met de jongste editie namelijk meer vrouwelijke klanten aan te willen trekken. Om deze reden werden diverse pasteltinten aan het kleurenpalet toegevoegd. De ervaring leert dat veel vrouwelijke automobilisten daar niks van moeten hebben, met als gevolg dat de nieuwe Swift nu nog maar voor heel weinig mensen aantrekkelijk is. Menig man zal namelijk ook afhaken.
Het grootste minpunt van de vorige edities van de Swift was het kleine formaat van de kofferbak en de bescheiden ruimte achterin. Je zou denken dat Suzuki op deze kritiek reageert door het nieuwe model wat grotere afmetingen te geven, maar niks daarvan. Het formaat van de nieuwe Swift (lengte: 3.860 mm, breedte: 1.735 mm, hoogte: 1.495 mm – Allgrip: 1.520 mm) wijzigde met slechts enkele millimeters en dat komt vooral door de anders vormgegeven bumpers. Ook de wielbasis is met 2,45 meter identiek aan die van zijn voorganger. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er achterin de Swift nog steeds weinig plek voor volwassen passagiers is. Menig segmentgenoot laat zien dat het anders kan. Daar staat tegenover dat de Swift, nog steeds, een vedergewicht in zijn klasse is. En dit betekent dat het wegenbelastingtarief en de verzekeringspremie kan meevallen.
Van het volume van de kofferbak word je evenmin vrolijk. Met een capaciteit van 265 liter zit de Swift echt aan de onderkant van het B segment. In een Seat Ibiza kan je 355 liter aan bagage kwijt! Omklappen van de achterbank leuning levert in de Suzuki een capaciteit van 980 liter op, maar doe je hetzelfde in zijn Spaanse concurrent, dan heb je 1.165 liter tot jouw beschikking. Een bijkomend minpunt is dat een vlakke laadvloer in de Swift ontbreekt. Net zoals een degelijke afwerking van de kofferbak trouwens. Zelfs Dacia levert hier een betere kwaliteit.
Ook de cockpit van de jongste Swift krijgt niet alle handen op elkaar. Het 2-kleurige dashboard (waarbij een paar lichtgrijze panelen een contrast vormen met de traditionele zwarte kleur) oogt van een afstandje weliswaar niet verkeerd en ook het nieuwe, 9 inch grote touchscreen is helemaal bijdetijds, maar afgezien van de best prettig zittende stoelen (al ontbreekt een armsteun) is er voor de rest weinig om enthousiast over te worden. De kritiek richt zich niet zozeer op het vele harde plastic in het interieur. Dat kan je verwachten voor een auto die standaard slechts 21.695 euro kost. maar analoge wijzers, een boordcomputer die bediend moet worden met staafjes, een infotainment lay-out die net zo ‘jaren 90’ is als een Playstation 1: Suzuki lijkt echt de boot naar het moderne tijdperk gemist te hebben. Nee, met deze cockpit snoep je echt geen klanten af van de concurrentie, integendeel: het zal voor menigeen reden zijn om elders te gaan winkelen, bij een automerk dat wel een hightech breedbeeld scherm in de aanbieding heeft.
Zoals gezegd heeft Suzuki bij de Swift de 4 cilinder 1,2 liter motor ingeruild voor een exemplaar met 3 pitten. Andere aandrijfsmaken zijn er, indien de CVT en Allgrip (vierwielaandrijving) versies buiten beschouwing worden gelaten, niet. Dat is jammer, want met 82 pk en 112 Nm behoort de nieuwe Swift niet bepaald tot de snelle jongens in zijn segment. Sprinten naar 100 km/u neemt 12,5 seconden in beslag. Daarmee is de Suzuki duidelijk langzamer dan de eerder genoemde Seat Ibiza die in 95 pk sterke 1.0 TSI uitvoering 11,0 tellen nodig heeft voor dezelfde acceleratieklus. Gelukkig beschikt de nieuwe Swift wel over een aanstekelijke 3-cilinder roffel. Verder is de motor voorzien van milde elektrificatie. Het gaat daarbij om een 3 pk en 50 Nm sterke starter-generator die zijn stroom uit een eigen 12 volt batterij haalt. Deze techniek zal niet echt voor een duw in de rug zorgen tijdens het accelereren, maar schokvrij wegrijden wordt er wel eenvoudiger van.
Het is Suzuki echter niet zozeer te doen geweest om met de milde elektrificatie de prestaties naar een hoger plan te tillen. Wel om het nieuwbakken 3 cilinder motortje efficiënter te maken. Dat lijkt goed gelukt te zijn. Tijdens de test verbruikte ‘mijn’ Swift gemiddeld niet meer dan 4,2 liter per 100 kilometer. Dat is zelfs beter dan de 4,4 liter die Suzuki zelf opgeeft op basis van de WLTP meetnorm. Ter vergelijking: de Ibiza verbruikt in 95 pk sterke 1.0 TSI uitvoering volgens Seat gemiddeld 5,2 liter benzine en stoot dan 119 gram CO2 per kilometer uit. De Swift houdt de milieuschade beperkt tot 98 à 99 gram. Dit puike resultaat is niet in de laatste plaats te danken aan het lage gewicht van de Suzuki. De Swift legt namelijk slechts 919 kilo in de weegschaal. Dat is een knappe prestatie want hij beschikt wel over allerlei veiligheidssystemen en comfortelektronica. Een pluim verdient ook de handgeschakelde 5-bak want die laat zich verrassend licht en prettig bedienen. Doorsparen voor een versie met CVT is dus niet nodig.
Suzuki heeft voor wat betreft het onderstel (MacPherson veerpoten vóór en een torsie as achter) van de nieuwe Swift gekozen voor een ‘Duitse’ afstelling. Concreet betekent dit een ronduit stevige vering, maar echt oncomfortabel wordt het nooit. Een (in vergelijking met het oude model) dikkere stabilisatorstang vóór, kruiskoppelingen met een grotere diameter, Teflon-platen bij de bevestiging van de stabilisatorstangen (moeten het rollen om de lengte-as verminderen) moeten de Japanner een sportief weggedrag bezorgen. Hoewel carrosseriebewegingen met deze ingrepen goed onder controle worden gehouden, brachten de rijeigenschappen van de Swift mij tijdens de test niet echt in vervoering. Dat komt onder andere doordat de besturing wat te sterk bekrachtigd is. En minder licht werkende installatie zou het vertrouwen in het weggedrag van de Suzuki ten goede komen. De rijeigenschappen van de Swift zijn weliswaar veilig en stabiel, waardoor hij goed uitgebalanceerd aanvoelt, maar per saldo stijgt de Japanner wat dit betreft niet boven de middelmaat uit.
Conclusie
Suzuki biedt de nieuwe Swift aan voor prijzen vanaf 21.695 euro. Veel segmentgenoten zijn duizenden euro's duurder. Maar die voelen vaak ook hoogwaardiger aan. En minder gedateerd. Daar staat een uitstekende reputatie van Suzuki op het gebied van lage kosten voor onderhoud en betrouwbaarheid tegenover. Ook de garantie is royaal en de Swift is lekker zuinig. Die eigenschap kunnen mensen die een nieuwe auto vooral met hun 'hoofd' kopen overtuigen. Diegenen die hun hart laten spreken, zullen eerder opteren voor een model van de concurrentie, zo schat ik in. Het design van de vijfde generatie Swift is in mijn ogen niet helemaal geslaagd en in te veel opzichten scoort de Suzuki ondermaats. Voor een B segment hatchback waar je echt vrolijk van kan worden, kan je dus beter bij de concurrentie shoppen. Want het vele harde plastic aan boord werkt eerder deprimerend.
-
7
