Waarom de korte test?
Ferrari heeft de opvolger van de California T klaar: de Portofino. Die is volgens dezelfde receptuur ontwikkeld (beide sportwagens hebben een inklapbare hardtop en een geblazen 3,9 liter V8 motor in de neuspartij), maar overtreft zijn voorganger in elk opzicht. Natuurlijk loopt ook de Portofino in het Italiaanse Maranello van de band. Wie nu bestelt, kan komende zomer flaneren.
Wat voor auto is het?
Ferrari vraagt minimaal 242.932 euro voor de Portofino. Daarmee is hij iets duurder dan de California T, die voor 237.235 euro in de boeken stond. De hogere prijs wordt gerechtvaardigd door het hogere motorvermogen, dat in de Portofino liefst 600 pk bedraagt. Daarmee is hij 40 pk sterker dan de California T. De Portofino is in staat om in 3,5 seconden naar 100 km/u te sprinten. Zijn topsnelheid bedraagt 320 km/u. Schakelen gaat via een 7-traps automaat met dubbele koppeling.
| Ferrari | Mercedes | Porsche |
| Portofino | SL | 911 Cabriolet |
| – | 63 AMG | Carrera Turbo |
| 242.932 euro | 214.089 euro | 233.400 euro |
De Portofino is zo’n 70 mille voordeliger dan die andere zonaanbidder van Ferrari, de 670 pk sterke 488 Spider. Maar let op: voor je er erg in hebt zit je ook bij de instapper uit Maranello zó op diens prijs van 306.244 euro. Opties (en die wil je) zijn namelijk schreeuwend duur bij Ferrari. Enkele voorbeelden? De velgen in zogeheten Sportstyle Diamond Finish kosten 5.800 euro. Wil je daar ook nog gekleurde remklauwen achter, dan vergt dit nog eens 1.000 piek. Het adaptieve MagneRide systeem geeft een meerprijs van bijna 4.000 euro, terwijl luxueuzere vloerbedekking je dik 2.000 euro kosten. Omdat lakschade nóg duurder is, zijn parkeercamera’s rondom à 5.000 euro zowaar een koopje. Aanvinken van carbon decoratiemateriaal maakt je namelijk al gauw vele duizenden euro’s armer, zo niet tienduizenden. Een lederen trolleyset die op maat is gemaakt voor de kofferruimte van de Portofino geeft dan wellicht meer voldoening. En is stukken voordeliger met een prijs van 5.500 euro.
De California T heeft, voor Ferrari begrippen, maar relatief weinig handen op elkaar gekregen. Dat kwam omdat het merk met het steigerende paard het onmogelijke probeerde te combineren: het authentieke van een echte Ferrari met multifunctioneel dagelijks gebruiksgemak. Het resultaat was een sportauto die vooral te zwaar was en tegenvallende verkopen. Maar in Maranello is men niet van plan om de handdoek in de ring te gooien. Het boerenverstand zegt dat er voor de relatief goedkope Portofino een veel groter afzetpotentieel moet zijn dan voor de 488, 812 en GTC4. En aangezien Ferrari door wil groeien naar 9.000 verkopen op jaarbasis, hoopt men met de opvolger van de California T wél te scoren.
Is het wat?
De Portofino is compleet nieuw ontworpen en dat heeft geresulteerd in duidelijk betere carrosserieproporties. Dat maakt de instapper van Ferrari eindelijk sexy. Met het dak uitgeklapt heeft de Portofino hetzelfde silhouet als de beroemde Daytona. Als je door je wimpers kijkt tenminste. Volgens Ferrari is de carrosserie van de nieuweling 80 kilo lichter en 35 procent stijver dan die van zijn voorganger. De vering is minder week en de besturing reageert sneller op commando’s. De lichtere bouw zorgt in combinatie met het hogere vermogen voor een pk:kg verhouding die gunstiger is dan die van de Aston Martin DB11 Volante.
Maranello betrad het infomedia tijdperk ooit met een systeem dat een 2 inch groot monochroom display als basis had. De navigatie instructies waren onduidelijker dan de logica achter het internationale handelsbeleid van Donald Trump. Gelukkig zijn het andere tijden. De Portofino bestuurder heeft de beschikking over een tweetal 5 inch kleurenschermen die in het instrumentarium de analoge toerenteller flankeren. Voor de passagier is er een breed touch screen (al is dit een optie van afgerond 4.000 euro). Centraal in de middenconsole staat een 10,3 inch groot display voor navigatie instructies en een goede bedieningsvriendelijkheid. Voor een auto die dagelijks gebruiksgemak wil bieden, is dat niet verkeerd.
Omdat de Portofino een echte ‘Grand Tourer’ wil zijn, is hij voorzien van comfortabele, met leder beklede stoelen die ook voor de bovenbenen een goede steun bieden. In/uitstappen is voor Ferrari begrippen relatief makkelijk. Qua bouwkwaliteit is het interieur van de Portofino nog steeds lichtjaren verwijderd van wat Audi, Mercedes-AMG en Porsche bieden, maar voor een vergelijking met Aston Martin of McLaren hoeft de Ferrari zich niet te schamen.
Via de zogeheten Manettino knop kan jezelf bepalen hoeveel uitlaatgeluid je wilt. In Comfort stand is de Portofino relatief stil, tenminste, als je het gaspedaal voor niet meer dan de helft intrapt. Maar wil je in akoestisch opzicht waar voor je geld, kies dan voor de Sport setting. Dan merk je dat er in de uitlaat een compleet orkest zit. De begrenzer grijpt pas bij 7.500 toeren in, maar als het om bruikbare trekkracht gaat, heb je niet meer dan de helft nodig. Van een turbogat is geen sprake en de vermogenafgifte is prachtig lineair. Ferrari laat daarmee zien de motorkunst net wat beter te verstaan dan bijvoorbeeld Mercedes-AMG.
Helaas weet de versnellingsbak minder te overtuigen. Je kan de automaat het beste handmatig, via de flippers achter het stuur bedienen. Dan zijn de verzetwisselingen snel en overtuigend. Maar de bak zelf het wisselwerk laten doen, is een recept voor frustratie. De automaat lijkt dan te aarzelen welke versnelling hij moet kiezen. Verder houdt de transmissie niet van ‘kruipen’ als je het rempedaal loslaat en lukt het niet om een parkeermanoeuvre schokvrij uit te voeren. Bij een volbloed sportwagen neem je dergelijk ongemak op de koop toe, maar in een ‘Grand Tourer’ mag er op de bedieningsvriendelijkheid niks aan te merken zijn.
Het woord ‘veercomfort’ schrijft een Ferrari natuurlijk niet met hoofdletters. Gelukkig kan er bij de Portofino gekozen worden uit 4 rij modi, waaronder eentje voor ‘slecht wegdek’. In deze setting zijn de dempers extra vergevingsgezind. Prettig, want de ‘slecht wegdek’ modus heb je in de praktijk vaak nodig als je het een beetje gezellig wilt houden aan boord. Het rijgedrag van de Portofino wordt namelijk al heel snel onrustig en nerveus. Ook die karaktereigenschap past niet goed bij een echte ‘Grand Tourer’. Een smet op het blazoen is ook dat de carrosseriestijfheid, ondanks de verbeteringen die Ferrari doorgevoerd zegt te hebben, nog steeds niet optimaal is.
Valt er meer te mekkeren? Ja, helaas wel. Zoals de onrustige besturing die vloekt met relaxt rijden. Je moet hierdoor constant bij de les blijven. Voor korte ritten kan dat een leuke uitdaging zijn, maar op langere trajecten is het ronduit vermoeiend. Maar daarmee hebben we het slechte nieuws wel gehad. Qua carrosseriecontrole en reactiesnelheid op stuurcommando’s is de Portofino een echte Ferrari. Er zijn daardoor ongelooflijk hoge bochtsnelheden mogelijk. Helaas moet de Portofino het zonder Ferrari’s verbluffende overstuur waakhond doen, waardoor hij qua ‘vertrouwenwekkend en voorspelbaar weggedrag’ niet het maximale puntenaantal weet te pakken.
In vergelijking met de California T rijdt de Portofino onmiskenbaar lichtvoetiger en heeft de instapper van Ferrari aan dynamiek gewonnen. In die zin krijg je meer waar voor je geld dan voorheen. Maar door de nerveuze besturing en de weinig gebruiksvriendelijke automaat, is de Portofino niet wezenlijk makkelijker om te rijden dan volbloed sportwagens met de motor midscheeps achter, waaronder de 488 Spider van Ferrari zelf. Het 'Grand Tourer' karakter van de nieuweling komt daardoor niet goed uit de verf. Dit betekent dat je beter voor het échte sportwagenwerk kan gaan, zoals de Audi R8 Spyder, McLaren 570S of de genoemde 488 Spider.
Deze test maakt duidelijk dat aan de capaciteiten van Ferrari om volbloed sportwagens te ontwerpen niet getwijfeld hoeft te worden. Maar het produceren van auto's waarbij het accent meer/enigszins op comfort ligt, is niet de specialiteit van Maranello. Dat belooft weinig goeds voor de medio 2021 te introduceren SUV. Dat is een heel andere tak van sport en niets wijst er op dat Ferrari dit luxe kunstje voldoende in de vingers heeft.
-
7
