Het gaat niet goed met Subaru in Nederland. In 2020 werden er nog 265 auto’s door dit merk aan de man gebracht, maar vorig jaar was dat aantal geslonken tot 168 stuks. Daarvoor had de dalende lijn al ingezet want ik 2019 waren er nog 526 registraties en het jaar daarvoor 653 stuks. Dit jaar staat de verkoopteller na 10 maanden op 57 stuks. Wellicht lukt het Subaru niet eens om 70 registraties te realiseren want vorige maand werd slechts 1 (!) auto op kenteken gezet.
Wat is er mis? Het succes van een automerk wordt bepaald door 3 zaken: de modellen, de modellen en de modellen. Die slaan dus niet meer aan in Nederland, waar standaard vierwielaandrijving amper een pre is. Stuk voor stuk zijn de modellen van Subaru uitgerust met verouderde motoren. Met als gevolg bescheiden prestaties, maar wel een relatief hoge CO2 uitstoot. Die laatste eigenschap straft de Nederlandse overheid af met een hoge BPM waardoor een Subaru het in Nederland ook niet van zijn lage prijs moet hebben. Er zijn geen Europese verkoopcijfers van het werk, maar ook bij de consument elders in onze marktregio lijkt de liefde voor het Japanse merk bekoeld te zijn.
Kan de Rex fungeren als reddende engel? Dat is in wezen een rebadged Daihatsu Rocky. Rex is een modelnaam die in 1972 bij Subaru debuteerde voor een kei-car miniauto. De MiniJumbo die in de jaren tachtig in Europa te koop was, is daar de spirituele opvolger van. Nu maakt de Rex in Japan een comeback. Dit keer dus niet als een echte Subaru, maar als een rebadged Daihatsu Rocky. Toyota (Raize) en Perodua (Ativa) verkopen op bepaalde markten overigens ook een eigen versie van deze 3.995 millimeter lange cross-over die wordt aangedreven door een atmosferische 1,2 liter benzinemotor met een vermogen van 87 pk. De 3-pits krachtbron is gekoppeld aan een CVT en drijft alleen de voorwielen aan, alhoewel Daihatsu voor eigen consumptie wel een 4WD variant bouwt.
Hoewel 87 pk vermogen eerder slaapverwekkend dan spannend is, belooft Subaru toch “een krachtige en soepele acceleratie”. Dat komt doordat de Rex een lichte auto is aangezien hij minder dan 1.000 kilogram weegt. Die eigenschap zorgt er bovendien voor dat het brandstofverbruik van de driecilindermolen bescheiden is. Dat betekent bij export naar Nederland dus weinig BPM! Maar is dat een verstandige zaak?
Het kan niet anders dan dat de dealers zitten de springen om een extra, kleiner en goedkoper model. De verkopen van het merk behoeven immers dringend een oppepper. De Rex kan die rol vervullen want bij Suzuki staat de verkoopteller voor de Vitara na 10 maanden op 1.237 exemplaren. Zelfs als Subaru daarvan met de van Daihatsu geleende cross-over slechts de helft realiseert, zijn dat dik 600 (nieuwe) klanten. Een verkoopstijging van 70 auto’s per jaar naar 670 stuks: wie vindt dat geen goede businesscase?
Autointernationaal.nl . Want veel meer dan een korte termijn oplossing is het niet. Ja, het is een cross-over met een motortje dat niet te veel drinkt; de Nederlandse autoconsument lust wel karnemelkse pap van dat soort auto’s. Maar van het lenen van andermans ontwerpen is een automerk imago technisch nog nooit beter geworden. Het heeft iets treurigs als je moet gaan leuren met andermans waar.
Nee, wat Subaru moet doen is zijn eigen ontwerpers en ingenieurs een schop onder de kont geven. Anders gezegd: het merk moet zichzelf opnieuw uitvinden. Zoals zij dat in 1967 deed met de 1.000 met 4 cilinder boxermotor. En begin jaren zeventig door de opvolger van dat model tegen meerprijs met vierwielaandrijving te gaan leveren. Daarmee zette Subaru haar hoekpalen uit. Dat daar na 55 respectievelijk 50 jaar rot in zit, kan je Subaru niet kwalijk nemen. Dat is de tand des tijd die nu voorschrijft dat we allemaal elektrisch gaan rijden, al dan niet in een auto met vierwielaandrijving (wat in dit geval relatief eenvoudig is want er is geen mechanische verbinding meer nodig tussen voor- en achteras).
Subaru teert nu nog op successen uit het verleden en dat is levensgevaarlijk, met name voor een merk dat het moet hebben van grotere middenklassers voor de beter verdienende burger. Want als jij in die autoklasse niet innoveert, dan doet de concurrentie dat wel. Op de betreffende modellen zit voldoende marge om nieuwe techniek te kunnen financieren. Afgezien van het Eyesight veiligheid systeem schitteren die bij Subaru al jaren door afwezigheid. Dat doet denken aan Hummer, dat na de Tweede Wereldoorlog nog hoog aanzien genoot maar haar verkopen in de jaren vijftig, zestig en zeventig geleidelijk aan net zo zag opdrogen als nu bij Subaru het geval is. De modellen van Humber vertrouwden namelijk op oerconservatieve techniek. Consumenten die in waren voor wat nieuws (en dat waren er veel) kochten daarom liever een Jaguar Mk. II, of later een Rover 2000. En consumenten die een broertje dood hadden aan innovaties, waren bij Austin, Ford of Vauxhall ponden goedkoper uit. De zwanenzang voor Humber was de Sceptre, een opgedirkte versie van de rottig rijdende Hillman Minx en daarmee een Cadillac Cimarron avant-la-lettre.
Subaru, word wakker. Voor het te laat is.
