Eindelijk is de Giulia klaar. Het werd ook tijd. Alfa Romeo fans hebben geduld, maar niet eeuwig de tijd. Het is 11 maanden geleden dat met veel bombarie de nieuwe Giulia werd gepresenteerd. Sindsdien werd het stil en sloeg de twijfel toe: zou Alfa Romeo zijn belofte waar kunnen maken? En was de ambitie om een compleet nieuw model te ontwikkelen niet te hoog gegrepen?
Nu weet Autointernationaal.nl het antwoord. Er kon worden gereden met zowel de 180 pk sterke 2,2 liter dieseluitvoering als de Quadrifoglio versie met 510 pk. In beide configuraties is de Giulia een echte Alfa Romeo. En dat komt niet alleen doordat een op het sportstuur gemonteerde startknop tot de standaarduitrusting behoort.
Waarom is de Giulia een echte Alfa Romeo? Omdat hij achterwielaandrijving heeft. Het merk heeft met de 156 ook goed gescoord, maar in je achterhoofd wist je dat er een genetische verwantschap met Fiat was. Iets wat in modellen als de 155, Giulietta en vooral de MiTo sterk merkbaar was. Verwantschap met een volumemerk is op zich niet erg (dat zien we elders in autoland ook), maar van een Alfa Romeo mag je meer verwachten: dit label moet een brug kunnen slaan naar de écht exclusieve Italiaanse raspaarden van Maserati en Ferrari.
Laten we het er op houden dat de 155, Giulietta en MiTo net een deuk in een pakje boter wisten te slaan, maar tot veel meer waren c.q. zijn zij niet in staat. De Giulia heeft de opdracht om de BMW 3-serie knock-out te slaan. Waarbij de Quadrofoglio versie de opdracht heeft om de M3 te grazen te nemen. Het goede nieuws is dat Alfa Romeo indrukwekkend goed geslaagd is in zijn missie.
Laten we beginnen bij de styling. Eigenlijk is de Giulia alweer een jaar oud, dus het is niet vreemd dat hij niet supermodern oogt. Maar zijn design maakt wel indruk. de Alfa Romeo heeft een duidelijker eigen gezicht dan de fletse Audi A4, of de optisch eveneens tegenvallende Jaguar XE. De Mercedes C-klasse kan beter bekoren, maar ja, de visuele verschillen met de E-klasse zijn gering. En van de BMW 3-serie is het nieuwe er onderhand wel af. Dus één unique selling point heeft de Giulia al binnen voordat je ingestapt bent en de motor gestart hebt: Alfa Romeo biedt meer visueel vermaak dan de concurrentie.
Binnenin word je goede humeur door de Giulia niet verstoord. Je wordt als het ware de fraaie cabine in gezogen, maar perfect steunende sportstoelen op je staan te wachten, evenals een ergonomisch doordacht dashboard. Je handen vinden uit zichzelf het stuur, de schakelpook en de bedieningselementen. Met recht voor je neus die kers op de taart: de rode startknop.
Druk je die in, dan komt de 2,2 liter dieselmotor van de uitvoering waarmee Alfa Romeo vooral op de zakelijke markt wil scoren enthousiast maar tegelijkertijd aangenaam relaxt tot leven. In 6,8 seconden zit juffrouw Giulia op 100 km/u. De dieselmotor werkt minder discreet dan het 4 cilinder exemplaar van BMW en mist de superieure loopcultuur bij hoge toerentallen van Audi’s 2.0 TDI. Ook aan de SRC of AdBlue trend (om de stikstofuitstoot te minimaliseren) doet Alfa Romeo nog even niet mee, maar samen met de soevereine 8-traps automaat van ZF vormt de dieselmotor een aangename aandrijflijn.
De Quadrifoglio uitvoering pakt uit met een door Ferrari ontwikkelde 2,9 liter V6 motor die in de toekomst ook door Maserati gebruikt gaat worden. Daar kunnen de Duitsers qua conversatiewaarde niet tegenop. Ook niet goed voor wat betreft vermogen trouwens, want met 510 pk stelt hij iedereen (op de Mercedes-AMG C 63 S na) in de schaduw. Alfa Romeo belooft dat deze uitvoering in 3,9 seconden naar 100 km/u kan sprinten, maar na de eerste kennismaking is het twijfelachtig of de Giulia deze tijd inderdaad waar weet te maken. De schakelwegen van de handbak zijn weliswaar kort, maar toch zijn razend snelle verzetwisselingen niet mogelijk. Er is daarom wat voor te zeggen om op de aangekondigde automaatuitvoering met Launch Control functie te wachten.
De van de Ferrari California T afgeleide krachtbron (het verschil is, kort door de bocht, 2 cilinders) is goed voor 600 Nm en heeft totaal geen moeite met de afgerond 1,6 ton wegende Giulia Quadrifoglio. Nog voordat je in gedachten het woord ’turbogat’ hebt uitgesproken, is het voorbij. De elastische V6 katapulteert je vervolgens naar voren en boven de 3.000 toeren wordt je getrakteerd op een prachtig trompetorkest. De Giulia heeft zo een écht Italiaans kloppend hart; een gevoel dat de doordeweekse 4 cilinder dieselversies niet op kunnen wekken.
Rijden doet de Giulia als een echte sportsedan. De fijne besturing nodigt je uit tot een vlotte rijstijl. Via je vingertoppen word je perfect op de hoogte gehouden van wat er onder de voorwielen gebeurt en de Alfa Romeo weet tot op zeer hoge snelheid zijn balans vast te houden. Instinctief en onbewust durf je de Giulia al snel te vertrouwen; praktisch vanaf de eerste kilometers. Je voert snel het tempo op richting pretbereik. Dat kan je ongestraft doen, want de grip van de voorwielen is uitstekend. En onder de achterwielophanging heeft Ferrari zijn handtekening gezet. Er zijn verschillende ‘DNA’ rij modi, maar voor je het weet ben je verslaafd aan de eerste Dinamica setting. Normal is uitsluitend voor dagen dat je geen zin hebt in espresso.
De 2,2 liter dieselversie doet qua rij plezier weinig voor de Quadrofoglio onder. Dat hij afgerond 80 kilo lichter is, is een prettige bijkomstigheid. Alfa Romeo heeft voor de Giulia intensief gebruik gemaakt van met koolstofvezel versterkt plastic en aluminium. Deze hoogwaardige betaalmix betaalt zich uit en tilt de Italiaan duidelijk boven de massa uit.
Conclusie
Alfa Romeo is helemaal terug. Dat het merk met een achterwiel aangedreven sportsedan haar comeback maakt, is logisch: een andere manier is er niet. Tegelijkertijd is de nieuwe Giulia een veel betere allrounder dan de laatste ‘oude’ Alfa met achterwielaandrijving, de 75. De Italiaan zijn met de prijsstelling van haar nieuweling behoorlijk zelfbewust, maar geef ze eens ongelijk: Alfa Romeo weet dat zij topkwaliteit in handen heeft.
De Giulia is een exotisch lustobject dat niet alleen merkfans enthousiast zal maken, maar ook liefhebber van de ‘oude’ BMW 3-serie (toen dit model nog niet overrijpheid kon worden verweten). Dat de Alfa krapper is dan de Duitse concurrentie en minder comfortabel, zullen veel mensen graag met de mantel der liefde bedekken. De Giulia is goed genoeg voor een wereldcarrière. Nu maar hopen dan de gloriejaren van de sedan als carrosserievorm niet definitief achter ons liggen …
Alfa Romeo Giulia
-
Autointernationaal8
