Het is moeilijk om meer gedifferentieerde frontends te ontwerpen. En toch: de Kia Sportage en Hyundai Tucson delen hun platform, hun hybride motoren en zelfs hun afmetingen!
Stellantis en Volkswagen zijn dus niet de enigen die de interne concurrentie in stand houden. De bekendste modellen van Kia en Hyundai, de SUV modellen Sportage en Tucson, hebben dezelfde techniek en een (vrijwel) identieke positionering. Welk Koreaan is het best? Om een antwoord te krijgen op die vraag is er een duel georganiseerd tussen de hybride versies die in beide gevallen goed zijn voor 230 pk. De Hyundai Tucson kost met die aandrijflijn in Premium tenue 45.695 euro. De Kia Sportage moet als GT-Plus Line met dezelfde techniek 46.395 euro opbrengen.
Naarmate de auto-industrie steeds meer aan schaalvergroting onderhevig is en de investeringsbehoeften toenemen, zijn er steeds meer overeenkomsten tussen concurrerende modellen. Bij deze industriële strategie zet in Europa de Volkswagen Groep de toon. Die heeft vrijwel al haar B- C- en D- segment modellen gebaseerd op het zogeheten MQB platform. Daarmee vergaarde de Volkswagen Groep zoveel slagkracht dat Peugeot SA en Fiat Chrysler Automobiles zich genoodzaakt voelden om te fuseren en samen het Stellantis autoconcern te vormen. Ook in Zuid-Korea heeft men de schaalvergrotingskunst goed onder de knie, want binnen de Hyundai Motor Groep wordt veel technologie gedeeld. Interne concurrentie wordt daarbij niet als een vies woord gezien, vooral omdat aan de buitenkant eigenlijk niet te zien is dat er gezamenlijke componenten worden gebruikt. Ook de SUV modellen Tucson en Sportage worden daardoor niet snel als klonen van elkaar beschouwd.
Wanneer we naar de nieuwe Sportage kijken, die afgelopen herfst werd gelanceerd, is het ook moeilijk om verwantschap met de Tucson waar te nemen. De Kia is minder radicaal qua stijl en lijkt hij gedrongener plus compacter, terwijl het interieur een heel andere ergonomie vertoont. De technische fiches zijn echter duidelijk: deze twee hebben dezelfde afmetingen, beschikken over identieke hybride aandrijftechniek en stoten tot op de gram nauwkeurig dezelfde hoeveelheid CO2 uit.
Net als Hyundai heeft Kia de afgelopen jaren een zeer significante sprong ‘upmarket’ gemaakt. Op een haar na is het de Koreanen gelukt om marktleider te worden in Nederland. Dit betekent dat Kia al lang geen B merk meer is, maar een A merk. Met bijbehorende prijzen. Ik ben daarom niet langer verrast om te zien dat de Sportage 1.6 T-GDI Hybrid 46,5 mille moet opbrengen in zijn meest luxe GT-Plus Line afwerking. Sinds de eerste editie van deze modellijn, gebaseerd op een platform van de Mazda 121, is er veel water onder de brug door gestroomd! Het moet gezegd worden dat de Sportage in de geteste versie over een overvloed aan uitrusting beschikt, waaronder een panoramisch zonnedak, een handsfree te bedienen achterklep, een 360 graden camera, techniek waarmee de Kia half autonoom kan rijden en zelfs een high-end audiosysteem geleverd door Harman Kardon, (Hyundai doet liever zaken met Krell).
Als we naar verschillen zouden moeten zoeken, dan kan worden opgemerkt dat de Kia een meer burgerlijke presentatie aanneemt die wordt gekenmerkt door minder levendige interieurkleuren. Daar staat tegenover dat je op de Sportage 7 jaar garantie krijgt. Hyundai houdt het bij de Tucson op 5 jaar. Dit moederbedrijf hanteert echter geen kilometer beperking. Kia doet dat wel: 150.000 km. Dat dempt het ogenschijnlijke garantievoordeel. Bovendien kost de Hyundai Tucson in Premium uitvoering 700 euro minder dan zijn neef en biedt hij een veel agressievere presentatie dankzij zijn in carrosseriekleur gespoten panelen, zijn specifieke velgen en zijn rode interieurdecoraties. Extra parafernalia die blijkbaar rechtvaardigen om het panoramadak als optie voor 990 euro aan te bieden. Met de zwarte spiegels die zijn opgenomen in een optiepakket (samen met het zwarte dak), is dit het enige opvallende verschil qua standaarduitrusting. Wel heeft de Hyundai de exclusiviteit om tegen meerprijs adaptieve dempers te kunnen leveren.
Als je achter het stuur van een van beide SUV modellen zit, blijft het onderscheid duidelijk, met niet alleen een zeer uitgesproken interieurdesign, maar ook specifieke bedieningselementen. Dat geldt met name voor die van de automatische versnellingsbak: toetsen voor de Hyundai en een draaiknop voor de Kia, wat mij praktischer lijkt. De zitpositie is in beide gevallen uitstekend en daarmee goed vergelijkbaar, zelfs als de blik van de bestuurder van de Tucson gericht is op een kleiner digitaal instrumentarium dat zich lager in het dashboard bevindt.
Vanaf de eerste testkilometers is het echter moeilijk om verschillen in rij karakteristiek te ontdekken. Bij Stellantis kan ik de modellen van Peugeot, Citroën of Opel verschillende ’typeringen’ geven. Ook binnen de Volkswagen Groep is dit (in mindere mate) het geval, ondanks het gebruik van identieke platformen. Maar bij de Hyundai Motor Groep heeft men geen boodschap aan het creëren van rij karakteristiek verschillen, althans niet als het om de Sportage en de Tucson gaat. Neem je bij wijze van spreken met de blinddoek om plaats achter het stuur van beide SUV modellen, dan is het lastig om te achterhalen welke nou de Hyundai of Kia is. Het is dus moeilijk om echte verschillen in gedrag en prestaties tussen de 2 voertuigen te detecteren, wat ook wordt bevestigd door de technische gegevens: de topsnelheden en acceleratiecijfers zijn strikt identiek. Wel zou je een discussie kunnen beginnen over de kwaliteiten van de banden: de Michelin Premacy 4 exemplaren die zijn gemonteerd op de geteste Tucson versus het Continental Ecocontact 6 rubber van de Sportage, maar de winterse omstandigheden van de test waren niet de meest geschikte om zomerbanden te evalueren. Houd er echter rekening mee dat de banden van Michelin iets beter hechten op gladde wegen. Maar voor de rest geldt dat er zowel bij de Tucson als de Sportage sprake is van een vrij relaxt en geruststellend weggedrag, gekenmerkt door een vrij precieze besturing die echter gespeend is van elke vorm van feedback. De demping is echter goed gekozen en biedt een comfortniveau dat prima geschikt is voor gezinsgebruik. Trap je de Hyundai of Kia op zijn staart, dan treden er nogal wat carrosseriebewegingen op.
Met 230 pk is de hybride aandrijflijn van onze 2 Koreaanse concurrenten de krachtigste in hun segment. De automatische transmissie zorgt er voor dat zowel de Sportage als de Tucson vlot weg sprinten bij groen licht, maar de vrij langzame versnellingswisselingen moedigen niet aan om een sportieve rijstijl te hanteren ondanks de aanwezigheid van peddels aan het stuur. Ik was in beide gevallen ook verrast om slechts 2 rij modi te vinden, Sport en Eco, die eigenlijk alleen de reactie van het gaspedaal beïnvloeden. Daarnaast is er enige teleurstelling over het verbruik in de stad, dat niet ten volle profiteert van de mogelijkheid om veel ritten volledig elektrisch af te leggen. Ik heb 6,7 liter per 100 km op een stedelijke route geregistreerd en gemiddeld tijdens de test ongeveer 8 liter per 100 km. Voor zulke krachtige SUV modellen met een benzinemotor, die nooit kampioenen qua zuinigheid zullen zijn, is dat evenwel geen slecht resultaat.
Binnen houden onze dueldeelnemers dezelfde illusie als aan de buitenkant in stand. Hun dashboards zijn volledig specifiek. De Hyundai neemt een zeer originele symmetrische stijl aan en geeft de voorkeur aan fysieke knoppen. Helaas maakt de afwerking iets te veel gebruik van gelakte kunststoffen die gevoelig zijn voor zowel vingerafdrukken als krassen. De eerder genoemde ‘ouderwetse’ fysieke knoppen zijn er voor de meeste functies en ook voor het multimediasysteem. Dat komt het bedieningsgemak ten goede. Op de foto’s zie je trouwens de Hyundai in N-Line afwerking (niet leverbaar in Nederland). Die sportieve stijl wordt gekenmerkt door bekleding versierd met zwart alcantara en stoffen inzetstukken versierd met rode strepen.
De Kia biedt een meer technologisch interieur, geïnspireerd op dat van de EV6. De 2 instrumentarium en multimedia schermen lijken één geheel te zijn, terwijl de fysieke knoppen grotendeels zijn verdwenen ten gunste van een klein touchscreen waarmee je zowel de airconditioning kunt aanpassen als het multimediasysteem (dankzij een tuimelknop). Mooi en futuristisch is het zeker, maar de ergonomie van het dagelijks leven wint er niets bij. Jammer, want bedieningsgemak was juist een van de sterke punten van de modellen van Kia.
Dat de Kia appel niet ver van de Hyundai boom is gevallen, wordt weer perfect duidelijk op het niveau van het multimediasysteem, waarvan de menu’s bijna identiek zijn en in beide gevallen niet erg prettig in het gebruik. Achterin hebben onze 2 rivalen gekozen voor een zeer vergelijkbare inrichting: de zitbank is niet verschuifbaar, maar de rugleuning is wel verstelbaar (dankzij een handgreep onder de zitbank).
Aan de kofferbak zijde past de vloer zich aan op 2 niveaus en zorgt voor een vlak laadoppervlak, terwijl handgrepen er toe dienen om de rugleuning van de bank te laten kantelen. De Hyundai onderscheidt zich echter door zijn extra bagageruimte volume van 29 l. Het formaat van de kofferbak is ondanks dit verschil in beide gevallen voldoende, evenals de de bewegingsvrijheid voor passagiers achterin de Tucson of Sportage, ook indien er sprake is van een panoramisch zonnedak.
Conclusie
Mijn eerste keuze zou de Tucson zijn. Hoewel de fabrikanten Hyundai en Kia vandaag de dag perfect vergelijkbaar zijn met Europese benchmarks, hebben ze nog een weg te gaan op het gebied van merkidentiteit. Het is namelijk moeilijk om aan het einde van deze testvergelijking het onderscheid van hun ‘DNA’ te definiëren, ondanks hun esthetische verschillen. Afgezien van deze kanttekening, lijken beide SUV modellen perfect aan te bevelen dankzij hun gunstige prijs-uitrustingsverhouding, hun krachtige efficiënte motorisering en hun praktische kwaliteiten (waaronder voldoende ruimte).
Maar als ik een winnaar zou moeten aanwijzen, dan zou mijn voorkeur dus uitgaan naar de Hyundai vanwege zijn iets eenvoudigere ergonomie, zijn iets grotere kofferbak en zijn stijl die naar mijn mening veel innovatiever en assertiever is. Smaken verschillen echter, dus het laatste argument hoeft voor jou dus niet te gelden. Ten opzichte van de vorige edities van de Tucson en Sportage is er in beide gevallen sprake van een verbeterde afwerking. Nog niet optimaal is de besturing (gevoelloos) en de multimediasysteemmenu’s (verwarrend).
