Carlos Tavares, voormalig topman van Stellantis, vreest dat het autoconcern zal worden opgesplitst. De groep bestaat uit Brits/Duitse, Franse, Italiaanse en Amerikaanse activiteiten. Tavares betwijfelt of deze bedrijfsopzet houdbaar is, gezien de vele ‘heren’ die op deze manier gediend moeten worden. Daardoor dreigt het gevaar van meerder kapiteins op één schip.
“Ik maak me zorgen dat de balans tussen Italië, Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten zal instorten”, schrijft hij in een boek dat afgelopen donderdag in Frankrijk verscheen. “Een mogelijk scenario is dat een Chinese fabrikant op een dag een bod doet op de Europese activiteiten, terwijl Amerikanen de Noord-Amerikaanse operaties overnemen”, schrijft Tavares.
Stellantis ontstond in 2021 door een fusie van het Italiaans-Amerikaanse Fiat Chrysler Automobiles en het Franse Peugeot SA dat een paar jaar daarvoor de Europese activiteiten van General Motors had overgenomen (Opel / Vauxhall). De krachtenbundeling leverde een van de grootste autoconcerns ter wereld op, maar ook een bedrijf dat lastig te managen blijkt vanwege de uiteenlopende belangen binnen de groep.
Leiding geven aan een uitgestrekte imperium van 14 merken blijkt extra complex te zijn nu op de markten waar het bedrijf actief is de vraag naar auto’s stagneert, Chinese autofabrikanten zich ontwikkeld hebben tot agressieve concurrenten, geopolitieke spanningen toenemen en de autobranche in technologisch opzicht momenteel in een rap tempo verandert.
Voor Tavares (67) bleek Stellantis een maatje te groot te zijn. Hij trad in december af na grote marktaandeel verliezen in de Verenigde Staten en Europa. De winst van Stellantis daalde daardoor scherp. Onder leiding van Tavares verplaatste Stellantis productieactiviteiten naar lage lonen landen, zoals Marokko. Die stap stuitte met name in Italië op weerstand. Niet alleen bij de vakbonden, maar ook bij de regering Meloni.
Tavares uit in zijn boek ook zijn zorgen dat de invloed de Franse tak (Peugeot SA) is verminderd. De vraag is nu: ziet de voormalige topman van Stellantis spoken of heeft hij een punt? Autointernationaal.nl denkt het laatste.
Trouwe bezoekers van deze website herinneren zich wellicht nog dat Tavares niet de enige is die constateren dat de Franse managers van Peugeot SA gestaag minder in de melk te brokkelen hebben bij Stellantis. Het lijkt er op dat John Elkann (ex-Fiat) met zijn Italiaanse managers de macht gegrepen hebben.
Vorige week heb jij op deze website een artikel met de titel ‘Verdwijnt Stellantis uit Europa?’. De strekking van dat verhaal is identiek aan de zorgen die Tavares heeft. Namelijk dat de Noord-Amerikaanse divisie een andere aanpak vergt dan de Europese activiteiten. In de Verenigde Staten is het winstpotentieel bovendien het grootst. Ontstaat er op een gegeven moment een overlevingsstrijd, dan kan er besloten worden om de Europese bedrijfsactiviteiten over boord te gooien.
De onbalans bij Stellantis waar Tavares over schrijft, werd dus eerder al door Autointernationaal.nl gesignaleerd. In eerste instantie zal het echter niet snel tot een scheuring komen. Wel is er een aanzienlijke kans dat Stellantis haar Duitse/Britse activiteiten gaat verkopen. Oftewel Opel en Vauxhall. Dit merken duo wordt momenteel nogal verwaarloosd omdat Stellantis de discutabele keuze heeft gemaakt dat het geld dat oorspronkelijk voor Opel en Vauxhall gereserveerd was, beter voor een revival van Lancia gebruikt kan worden.
Het gevolg is dat Peugeot inmiddels meer auto’s verkoopt in het Verenigd Koninkrijk dan Vauxhall, voor wie dit land de thuismarkt is. Anders gezegd: Stellantis heeft de Britse tak van Opel helemaal niet nodig om aldaar een vooraanstaande marktpositie te verwerven. De Duitse dochter heeft zelf te horen gekregen dat zij een model van Leapmotor (de Chinese partner van Stellantis) moet gaan bouwen en verkopen. What’s next? Dat het hele gamma van Opel uit Chinese modellen gaat bestaan? En dat Peugeot diverse dealers in Duitsland overneemt? Met als doel dit merk meer auto’s bij onze oosterburen te laten verkopen dan Opel zelf lukt? (Een herhaling van het Britse scenario met Vauxhall dus).
Als Stellantis van mening is dat zij beter af is zonder Opel en Vauxhall, dan kan zij dit merken duo sowieso gaan verkopen aan de hoogste (Chinese) bieder. Dan kan de opvolger van Tavares, Antonio Filosa, zich in Europa concentreren op de Franse en Italiaanse activiteiten. Dan hoeft hij minder ballen in de lucht te houden. Dat maakt op de langere termijn opsplitsing van Stellantis eenvoudiger.
Is dat niet zonde? Niet perse. De kans dat een autoconcern met zowel een Amerikaans als een Europese poot succesvol kan worden gemanaged, is klein, zo leert de geschiedenis. Het beste voorbeeld daarvan is DaimlerChrysler. Maar ook de combinatie Renault-AMC werd een flop. En General Motors heeft haar Europese bedrijfsactiviteiten niet voor niets verkocht. Menig fusie mislukt sowieso.